Glenfiddich z gaelickiego oznacza Dolina Jelenia. Pierwszą whisky wyprodukowano w destylarni w roku 1887.
Gorzelnia słynie ze swojego przywiązania do tradycji oraz umiłowania niezależności. Założycielem firmy był William Grant
– urodzony w Dufftown w 1839 roku.
Będąc nastolatkiem, William pełnił funkcję czeladnika u szewca, co pozwoliło mu w pełni zrozumieć, że nie jest to rola dla niego. Szybko porzucił tę pracę i zatrudnił się w gorzelni Mortlach, w której poznawał sekrety produkcji wody
życia. Jego największym marzeniem, było stworzenie własnej destylarni.
Grant był rodzinnym człowiekiem – miał aż dziewięcioro dzieci i niezwykle oszczędną osobą, co przy tak licznym potomstwie wydaje się być zrozumiałe.
Kiedy pewien ksiądz pokazał mu źródło miękkiej wody – Robbie Dubh na Wzgórzach
Conval, a także, gdy pojawiła się okazja kupna starych urządzeń destylacyjnych z zakładu Cardhu – William nie mógł dużej czekać i zdecydował się na otwarcie własnego biznesu.
William Grant wydzierżawił ziemię i w 1886 roku rozpoczął na niej prace budowlane. Po roku gorzelnia wypuściła już 223 galony alkoholu. Kolejnym zadaniem przedsiębiorczego człowieka było znalezienie odbiorców na wyprodukowany destylat.
Za sukcesem Granta nie stała jedynie determinacja i pracowitość – do powodzenia jego biznesu przyczyniły się jeszcze dwie inne rzeczy, a mianowicie: pożar destylarni Glenlivet (której odbiorcy zgłosili się do Granta) i
nawiązanie kooperacji z innym zakładem – Balvenie.
Pierwszym krokiem do uzyskania niezależności przez Williama Granta było samodzielne zestawianie blendów i sprzedawanie ich bez udziału pośredników.
Kiedy w 1923 roku Grant odchodził z tego świata, pozostawiał swoim potomkom
doskonale prosperującą firmę, przynoszącą duże dochody. Spadkobiercy Szkota byli podobnie jak on zdeterminowani i pracowici, dzięki czemu gorzelnia doskonale radziła sobie nawet w trudnych czasach, których nie brakowało w XX wieku.
Kiedy na terenie Stanów Zjednoczonych wprowadzono prohibicję, nie wpłynęła ona negatywnie na moce produkcyjne destylarni Glenfiddich, która pracowała pełną parą, dzięki czemu po zniesieniu zakazu sprzedaży alkoholu, mogła ponownie
podbić amerykański rynek.
W 1957 roku gorzelnia rozpoczęła sprzedaż alkoholu w charakterystycznych trójkątnych butelkach, za których projektem stał Hans Schleger.
Przed rokiem 1963 destylaty firmy Grant & Sons był wykorzystywane wyłącznie do zestawiania mieszanek. Pierwszą próbę przełamania dominacji blendów podjęli bracia – Charles i Sandy Grant.
Oczywiście na początku, mało kto wierzył w powodzenie tego przedsięwzięcia. Ale stosunkowo szybko okazało się, że to posunięcie było prawdziwym strzałem w dziesiątkę.
Potwierdzeniem tego jest fakt, że współcześnie Glenfiddich
jest jedną z najlepiej sprzedających się na świecie whisky słodowych.
Glenfiddich jest również pionierem w jeszcze jednym obszarze – jest to pierwsza destylarnia, która wpadła na pomysł otworzenia własnego Centrum, dostępnego dla zwiedzających. Otwarcie nastąpiło w roku 1969.
Co ciekawe
– Grantsowie byli jednymi z pierwszych, którzy postanowili sprzedawać swoje produkty w sklepach wolnocłowych. Butelki w tych miejscach były dodatkowo zapakowane w wytworne puszki i metalowe etui.
Rodzinne przedsiębiorstwo Grantów zasłynęło wieloma nowatorskimi pomysłami, wśród których na szczególną uwagę zasługuje:
- Wprowadzenie na rynek unikatowego trunku,
będącego efektem mieszania 15-letnich
destylatów – dojrzewających w beczkach z
nowego dębu, w beczkach po bourbonie
i po
sherry, w ogromnej kadzi Solera wykonanej z
sosny oregońskiej.
- Rezygnacja ze słodowania
i kupno gotowego
jęczmienia.
- Zorganizowanie wszystkich procesów
związanych z produkcją,
na terenie zakładu.
- Własna rozlewnia i samodzielne butelkowanie.
- Własny zakład bednarski.