Opisując treściwość whisky, korzysta się z przymiotników, takich jak: lekka, średnia, duża, wydatna, delikatna, gęsta, pełna, ciężka, krzepka, okrągła.
W parze z treścią trunku idzie słodkość, która możne być cierpka,
wytrawna, półwytrawna, słodka czy półsłodka.
Najpopularniejszym terminem określającym whisky – szczególnie te pochodzące ze Szkocji jest „torfowa” lub „dymna”.
Pod tym przymiotnikiem kryje się bardziej szczegółowa retoryka, gdyż mówiąc o torfowej czy dymnej whisky,
degustujący ma na myśli następujące zjawiska i odczucia:
• popiół
• ognisko
• spalony wrzos
• kadzidło
• paloną trawę
• zapałki
• smołę
• herbatę Lapsang-Souchong
Trunki z niektórych regionów Szkocji mają silnie medyczny posmak, co może oznaczać, że w whisky wyczuwalne są nuty:
• eukaliptusowe
• solankowe
• jodynowe
• mentolowe
Poza tym w alkoholu
można się również doszukać smaku i zapachu morskiego powietrza, wodorostów, plaży, a nawet spirytusu.
Pojęcie „tytoniowy” i „duszący” to po „torfowy” i „dymny” - drugie najpowszechniej wykorzystywane określenie definiujące whisky. Smak czy aromat tytoniowy / duszący jest bardzo szerokie i można do niego przypisać, nuty takie jak:
• Tytoniowy - (tytoń aromatyczny lub zwietrzały, popiół)
• Duszący (octowy, metaliczny, spleśniały, stęchły, atramentowy, naftalina)
• Skórzany (skóra wołowa, cielęca, fotele samochodowe,
siodło, biblioteka)
• Plastikowy (przypalony plastik, sztormiak)
• Przepocony (maślanka, ser, pasta do skóry, piżmo, stęchły, mdły)
Whisky wytworzona ze zboża w naturalny sposób będzie przywodziła na myśl określania takie jak „słodowy” czy „zbożowy” trunek. Pod tymi pojęciami degustujący przekazuje następujące wrażenia organoleptyczne:
• Gotowany zacier (owsianka, herbatniki, pomyje, słodka kiszonka)
• Gotowane jarzyny (kukurydza, ziemniaki, rzepa)
• Słodowy (chmiel, mleko słodowe)
• Czerstwy (otręby, zużyty zacier, suszony chmiel)
• Tostowy (gorzka czekolada, przypalone ciasto, kawa palona, kakao)
• Drożdżowy (piekarski, mięsny, sos pieczeniowy)