Czytaj dalej

ARDBEG
Najbardziej torfowa Szkocka

Wyspa Islay to najbardziej wysunięta na południe część Hybrydów Wewnętrznych. Historia wytwarzania whisky na tym obszarze jest długa i niezwykle ciekawa. Pierwsi, nielegalni producenci uisge beatha pojawili się na wyspie już na początku XVIII wieku.
 
Nielegalnemu procederowi sprzyjały specyficzne warunki Islay – kręte drogi nie ułatwiały urzędnikom podatkowym dotarcie do wyspy, a obecność morza, dawała gorzelnikom szansę na szybką ucieczkę, w ostatecznej sytuacji.
 
To właśnie na jednej z farm, znajdujących się w Port Ellen, w 1794 roku powstała destylarnia, która rozpoczęła historię Ardbega.

Destylarnię Ardbeg założyła rodzina MacDougall, która z pasją podchodziła do wytwarzania whisky. Atutem miejsca, w którym powstała gorzelnia był dostęp do nieskazitelnie czystej i miękkiej wody z jeziora Loch Uigeadail. Woda przepływa przez liczne torfowiska, dzięki czemu ma lekko brunatny kolor i posmak torfu, który jest typowy dla trunków wytwarzanych w destylarni.

Założyciele

W 1815 roku MacDougallowie złożyli wniosek o koncesję i legalnie zarejestrowali zakład Ardbeg, jako firmę handlową. Produkcja trunków z roku na rok rosła. W 1838 roku Ardbega kupił Thomas Buchanan z Glasgow, jednak zarządcą destylarni pozostał Alexander MacDougall.

Rozwój destylarni

Gorzelnia Ardbeg dla okolicznych mieszkańców wyspy od zawsze była centrum życia towarzyskiego. Śmierć Alexandra MacDougalla w 1853 przyniosła zmiany w zarządzaniu firmą – pieczę nad destylarnią przejęły siostry Alexandra – Margaret i Flora. Co warte podkreślenia – siostry MacDougall uważane są za pierwsze kobiety, które prowadziły destylarnię w Szkocji. Margaret i Flora rozwinęły produkcję, ale po roku 1959 dla gorzelni nastały ciężkie czasy.

W 1973 roku Ardbega wykupił koncern DCL i Hiram Walkers & Sons Ltd. Nowy właściciel nie interesował się promowaniem Ardbega jako samodzielnej whisky, widząc jej rolę wyłącznie jako jednego z elementów blendów, które produkował. Rok 1981 przyniósł zamknięcie Ardbega, które trwało 8 lat – do roku 1989, kiedy pieczę nad Hiram Walkers & Sons Ltd. Przejęła Allied Lyons. W dalszym ciągu natomiast, destylaty pochodzące z Ardbega wykorzystywano wyłącznie do zestawiania whisky mieszanych. Późniejsze lata, to okres wzlotów i upadków gorzelni, która w końcu po wielu perturbacjach trafiła pod skrzydła firmy Glenmorangie plc.

się zmienia

Świat

Ponowny rozkwit

Firma Glenmorangie zainwestowała w destylarnię Ardbeg i ta ponownie odzyskała swój dawny blask. Słodownię przeniesiono do Port Ellen, a opiekę nad procesem prac w gorzelni powierzono Stuartowi Thomsonowi. W 2007 roku jego obowiązki przejął z kolei Michael Heads.

Komitet

Ochrony Ardbega

Firma Glenmorangie zainwestowała w destylarnię Ardbeg i ta ponownie odzyskała swój dawny blask. Słodownię przeniesiono do Port Ellen, a opiekę nad procesem prac w gorzelni powierzono Stuartowi Thomsonowi. W 2007 roku jego obowiązki przejął z kolei Michael Heads.

Wyjątkowy

charakter

Trunki produkowane w Ardbegu uznawane są za jedne z najbardziej wyjątkowych na świecie. W 1997 roku do butelek zostały przelane trzy wersje trunku – 17 Years Old (wyróżniająca się subtelnym aromatem torfu, morza i smoły), 1978 Vintage i Ardbeg Provenance (z wyraźnymi akcentami owoców, toffi i musztardy). Co ciekawe – ostatnią whisky wielki znawca Jim Murray określił mianem „perfekcyjnej”. W 2000 roku na rynek trafiła Ardbeg Ten Years Old o mocy 46%, która wyjątkowo nie była poddawana filtracji na zimno. W 2003 roku destylarnia wypuściła Ardbeg Uigedail – trunek w całości przygotowany przez Glenmorangie plc.

Rok wznowienia działalności zakładu Ardbeg przyniósł gorzelni zaszczytny tytuł „Destylarni Roku”. W tym samym czasie na rynek wypuszczono trunek Ardbeg 1975, który cieszył się niesłabnącym sukcesem i popularnością. Whisky Ardbeg uznawane są za jedne z najbardziej torfowych szkockich (obok Laphroaiga i Lagavulina) – takie, które potrzebują oswojenia, kontemplacji i zrozumienia.

Ciekawostki

Zaglądaj na kukunawa.pl

Po więcej historii i dobrej whisky